badylarz

badylarz (język polski)

wymowa:

IPA: [baˈdɨlaʃ], AS: [badylaš], zjawiska fonetyczne: wygł.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. lekceważąco o ogrodniku

(1.2) reg. łódz. zawodowy hodowca kwiatów

(1.3) reg. łódz. bogaty prywatny przedsiębiorca

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) łow. byk łosia lub daniela

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	badylarz	badylarze
dopełniacz	badylarza	badylarzy
celownik	badylarzowi	badylarzom
biernik	badylarza	badylarzy
narzędnik	badylarzem	badylarzami
miejscownik	badylarzu	badylarzach
wołacz	badylarzu	badylarze

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	badylarz	badylarze
dopełniacz	badylarza	badylarzy
celownik	badylarzowi	badylarzom
biernik	badylarza	badylarze
narzędnik	badylarzem	badylarzami
miejscownik	badylarzu	badylarzach
wołacz	badylarzu	badylarze

przykłady:

(1.1) Chciała uciec do miasta, ale wyszła za mąż za badylarza i została na wsi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) kwiaciarz; gw. (Górny Śląsk) badylorz

(1.3) prywaciarz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. badyl mrz, badylek mrz, badylarstwo n

forma żeńska badylarka ż

przym. badylarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-3) (2.1) pol. badyl + -arz

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: