błękitno-biały

błękitno-biały (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔ‿ˈbʲjawɨ], AS: [bu̯ẽŋʹḱitno‿bʹi ̯au̯y], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• i → j , ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) taki, który ma dwa kolory: błękitny i biały

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	błękitno-biały		błękitno-biała	błękitno-białe	błękitno-biali	błękitno-białe
dopełniacz	błękitno-białego		błękitno-białej	błękitno-białego	błękitno-białych
celownik	błękitno-białemu		błękitno-białej	błękitno-białemu	błękitno-białym
biernik	błękitno-białego	błękitno-biały	błękitno-białą	błękitno-białe	błękitno-białych	błękitno-białe
narzędnik	błękitno-białym		błękitno-białą	błękitno-białym	błękitno-białymi
miejscownik	błękitno-białym		błękitno-białej	błękitno-białym	błękitno-białych
wołacz	błękitno-biały		błękitno-biała	błękitno-białe	błękitno-biali	błękitno-białe
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Patrząc pod słońce, błękitno-biała powierzchnia oceanu była zachwycająca.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: