bóg

bóg (język polski)

wymowa:

lp ​, IPA: [buk], AS: [buk], zjawiska fonetyczne: wygł.; lm IPA: [bɔˈgɔvʲɛ] ​

homofony: buk • Bug • Bóg

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. według wierzeń politeistycznych: istota potężniejsza od człowieka, mająca wpływ na jego los, zwykle także pogodę, zjawiska wywoływane przez Ziemię (wulkany, trzęsienia ziemi itp.); zob. też bóg w Wikipedii

(1.2) przen. człowiek bezkrytycznie uwielbiany, wielbiony

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bóg	bogowie
dopełniacz	boga	bogów
celownik	bogu / bogowi	bogom
biernik	boga	bogów
narzędnik	bogiem	bogami
miejscownik	bogu	bogach
wołacz	boże	bogowie
depr. M. i W. lm: (te) bogi

przykłady:

(1.1) W mitologii greckiej bogowie mieli po kilka żon.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bóg ognia / pioruna / burzy / morza / … • oddawać cześć bogu / bogom

synonimy:

(1.1) bóstwo; pejor. bałwan, idol

(1.2) bożyszcze, idol

antonimy:

(1.1) diabeł, belzebub, lucyfer

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bóg m, bóstwo n, bóstewko n, bożyszcze n, bożyc m, bożnica ż, boskość ż, pobożność ż, ubóstwienie n, ubóstwianie n

forma żeńska bogini

zdrobn. bożek m, bożeczek m, bożątko n

czas. bożkować, bóstwić, ubóstwić, ubóstwiać

przym. boski, boży, pobożny, zbożny

związki frazeologiczne:

etymologia:

zob. Bóg

uwagi:

(1.1) wielką literą, gdy chodzi o boga wg wierzeń monoteistycznych

tłumaczenia:

• amharski: (1.1) አምላክ
• angielski: (1.1) god; (1.2) god
• arabski: (1.1) إله (ilah), رب, بعل
• baskijski: (1.1) jainko
• białoruski: (1.1) бог m
• bośniacki: božanstvo n
• bułgarski: (1.1) бог m
• czeski: (1.1) bůh m
• dolnołużycki: (1.1) bog m
• duński: (1.1) gud
• dzongkha: (1.1) ལྷ
• esperanto: (1.1) dio
• fiński: (1.1) jumala
• francuski: (1.1) dieu m
• gocki: (1.1) 𐌲𐌿𐌸 m
• górnołużycki: (1.1) bóh
• gudźarati: (1.1) ઈશ્વર m (īśvara)
• hebrajski: (1.1) אלהים (E'lo'him)
• hindi: (1.1) देवता m
• hiszpański: (1.1) dios m
• holenderski: (1.1) god m
• ido: (1.1) deo
• indonezyjski: (1.1) dewa
• islandzki: (1.1) guð, goð
• jidysz: (1.1) גאָט m (got)
• kataloński: (1.1) déu m
• łaciński: (1.1) deus m
• łotewski: (1.1) dievs m
• niemiecki: (1.1) Gott m
• norweski (bokmål): (1.1) gud m
• nowogrecki: (1.1) θεός m
• portugalski: (1.1) deus m
• romański: (1.1) deo m
• rosyjski: (1.1) бог (bog) m
• sanskryt: (1.1) दैव, सुर, मरुत्, देवता, अमर
• slovio: (1.1) bog (бог)
• słowacki: (1.1) boh m
• słoweński: (1.1) bog m
• staroperski: (1.1) 𐎲𐎥
• suahili: (1.1) mungu
• szwedzki: (1.1) gud
• tahitański: (1.1) atua
• tuvalu: (1.1) atua
• tybetański: (1.1) ལྷ
• ukraiński: (1.1) бог m
• umbundu: (1.1) suku
• wepski: (1.1) jumal
• węgierski: (1.1) isten
• włoski: (1.1) dio m, iddio m

źródła:

bóg (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. bóg

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: