Wilamowice

Wilamowice (język polski)

herb Wilamowic (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌvʲilãmɔˈvʲiʦ̑ɛ], AS: [vʹilãmovʹice], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w południowej Polsce; zob. też Wilamowice w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	Wilamowice
dopełniacz	Wilamowic
celownik	Wilamowicom
biernik	Wilamowice
narzędnik	Wilamowicami
miejscownik	Wilamowicach
wołacz	Wilamowice

przykłady:

(1.1) Wilamowice są miastem założonym przez obcokrajowców.

(1.1) Język wilamowski – bo o nim mowa – jest pierwszym językiem dla jedynie około 70 osób – mieszkańców niewielkiego miasteczka Wilamowice w powiecie bielskim na Podbeskidziu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wilamowianin m, wilamowiczanin m

przym. wilamowski, wilamowicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• łotewski: (1.1) Viļamovice
• niemiecki: (1.1) Wilmesau
• rosyjski: (1.1) Вилямовице
• ukraiński: (1.1) Вілямовіце
• wilamowski: (1.1) Wymysoü

źródła: