Turek

Turek (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈturɛk], AS: [turek]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba narodowości tureckiej lub obywatel Turcji

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(2.1) geogr. nazwa kilku miejscowości w Polsce; zob. też Turek w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Turek	Turcy
dopełniacz	Turka	Turków
celownik	Turkowi	Turkom
biernik	Turka	Turków
narzędnik	Turkiem	Turkami
miejscownik	Turku	Turkach
wołacz	Turku	Turcy

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Turek	Turki
dopełniacz	Turku	Turków
celownik	Turkowi	Turkom
biernik	Turek	Turki
narzędnik	Turkiem	Turkami
miejscownik	Turku	Turkach
wołacz	Turku	Turki

przykłady:

(1.1) Nieco później dostałem nowego podwładnego, Turka, który dziś spędził ostatni dzień w naszej firmie.

(2.1) Dostałem wezwanie do WKU w Turku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(2.1) miejscowość

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. turczanka ż, turczanin mos, Turcja ż, Turczynka ż, Turczyn m, turczyn m, turecczyzna ż, turecki m, turcyzm m, tureckość ż, poturczenie n, turkizacja ż, poturczeniec mos

przym. turecki, turczy, turkijski, turski

czas. turczyć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Turk
• arabski: (1.1) تركي
• białoruski: (1.1) турак m
• bułgarski: (1.1) турчин m
• esperanto: (1.1) turko
• francuski: (1.1) Turc m
• hiszpański: (1.1) turco m
• jidysz: (1.1) טערק m (terk)
• kataloński: (1.1) turc m
• litewski: (1.1) turkas m
• łotewski: (1.1) turks m
• nowogrecki: (1.1) Τούρκος m
• rosyjski: (1.1) турок m
• słowacki: (1.1) Turek m
• szwedzki: (1.1) turk w
• ukraiński: (1.1) турок m
• wilamowski: (1.1) Tiyk m
• włoski: (1.1) turco m

źródła:

Turek (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) Turek

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Turek	Turkové
dopełniacz	Turka	Turků
celownik	Turku / Turkovi	Turkům
biernik	Turka	Turky
wołacz	Turku	Turkové
miejscownik	Turku / Turkovi	Turcích
narzędnik	Turkem	Turky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Turecko, Turkyně, turečtina

przym. turecký

związki frazeologiczne:

sedět na Turka

etymologia:

uwagi:

źródła:

Turek (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) Turek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Turecko n, turečtina ż

forma żeńska Turkyňa ż

przym. turecký

przysł. turecky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Turek (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) Turek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Turčija ż

forma żeńska Turkinja ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Słoweński - Kraje i narodowości

źródła: