Marchie

Marchie (język polski)

położenie Marchii (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. hist. Marche, region we Włoszech

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	Marchie
dopełniacz	Marchii przest. Marchij
celownik	Marchiom
biernik	Marchie
narzędnik	Marchiami
miejscownik	Marchiach
wołacz	Marchie

przykłady:

(1.1) W dniach 4 i 5 listopada 1860 r. plebiscyty w Marchiach i Umbrii, jak zwykle, zapewniły o woli tamtejszej ludności poddania się panowaniu Wiktora Emanuela II.

(1.1) (…) Republika św. Marka poszukiwała kondotierów na zewnątrz, w Mantui, Romanii, Marchiach, lekką jazdę sprowadzając z posiadłości bałkańskich.

(1.1) Mapa wędrówek Lorenza Lotta też nie jest zbyt bogata, nie wskazuje na głód przestrzeni, ogranicza się do paru miasteczek na terenach należących do Republiki Weneckiej i w Marchiach (…)

(1.1) Jeżeli szczęściem jest dla Romanii, Marchii i Ankony, że je odbierą Papieżowi, czemuż tego szczęścia pozbawiać Rzym? — a jeźli Rzymowi dobrze ma być z Papieżem, czemu ma być źle Ankonie, Marchiom i Romanii (sic!)?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. marchijski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Marche

źródła: