Uwaga |
---|
Lacedemończyk
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Lacedemończyk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌlaʦ̑ɛdɛ̃ˈmɔ̃j̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [lacedẽmõĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) mieszkaniec Lacedemonu (Sparty)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Lacedemończyk Lacedemończycy dopełniacz Lacedemończyka Lacedemończyków celownik Lacedemończykowi Lacedemończykom biernik Lacedemończyka Lacedemończyków narzędnik Lacedemończykiem Lacedemończykami miejscownik Lacedemończyku Lacedemończykach wołacz Lacedemończyku Lacedemończycy
- przykłady:
- (1.1) Ostry Lacedemończyk zawsze na wesołych Ateńczyków z pogardą jak na zniewieściałych kuglarzów się spoglądał, a Ateńczyk wzajemnie z politowaniem nad mniemaną mizeryą tych politycznych pokutników się patrzał.[1] (sic!)
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) Spartanin
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) Grek
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Lacedemon ż, lacedemońskość ż
- forma żeńska Lacedemonka ż
- przym. lacedemoński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Lacedaemonian
- francuski: (1.1) Lacédémonien m
- portugalski: (1.1) lacedemónio m
- rosyjski: (1.1) Лакедемонянин m
- starogrecki: (1.1) Λακεδαιμόνιος m
- źródła:
- ↑ Stanisław Staszic Uwagi nad uwagami, czyli obserwacye nad książką, nakładem drukarni „Czasu”, Kraków 1861, s. 23