Ateńczyk

Ateńczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [aˈtɛ̃j̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [atẽĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. mieszkaniec starożytnego miasta-państwa Aten

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Ateńczyk	Ateńczycy
dopełniacz	Ateńczyka	Ateńczyków
celownik	Ateńczykowi	Ateńczykom
biernik	Ateńczyka	Ateńczyków
narzędnik	Ateńczykiem	Ateńczykami
miejscownik	Ateńczyku	Ateńczykach
wołacz	Ateńczyku	Ateńczycy

przykłady:

(1.1) Perykles dał Ateńczykom większy udział w sprawach państwowych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ateny nmos, ateńczyk m, atenka ż, Atena ż, ateńskość ż

forma żeńska Atenka ż

przym. ateński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Zapis małą literą stosowany jest w odniesieniu do mieszkańca miasta Ateny (zob.: ateńczyk).

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) atenastar
• białoruski: (1.1) афінянін m
• bułgarski: (1.1) атинянин m
• hiszpański: (1.1) ateniense m (de la antigua polis)
• nowogrecki: (1.1) Αθηναίος m (της αρχαίας πόλης)
• rosyjski: (1.1) афинянин m

źródła: