Kain

Kain (język polski)

Kain (1.1) zabija brata

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) bibl. postać biblijna, syn prarodziców; zob. też Kain i Abel w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Kain
dopełniacz	Kaina
celownik	Kainowi
biernik	Kaina
narzędnik	Kainem
miejscownik	Kainie
wołacz	Kainie

przykłady:

(1.1) Biblijny Kain dokonał bratobójstwa.

(1.1) Smuciło to Kaina bardzo i chodził z ponurą twarzą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) postać

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kainita m

przym. Kainowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Cain < gr. Κάϊν < hebr. קין

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Cain
• arabski: (1.1) قابيل m
• baskijski: (1.1) Kain
• czeski: (1.1) Kain m
• francuski: (1.1) Caïn m
• hebrajski: (1.1) קין m
• hiszpański: (1.1) Caín m
• łaciński: (1.1) Cain m
• niemiecki: (1.1) Kain m
• nowogrecki: (1.1) Κάιν m
• portugalski: (1.1) Caim m
• starogrecki: (1.1) Κάϊν m
• włoski: (1.1) Caino m

źródła:

Kain (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna

(1.1) bibl. Kain

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Cain < gr. Κάϊν < hebr. קין

uwagi:

źródła:

Kain (język niemiecki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) bibl. Kain

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	(der) Kain
dopełniacz	(des) Kains (des) Kain
celownik	(dem) Kain
biernik	(den) Kain

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Cain < gr. Κάϊν < hebr. קין

uwagi:

źródła: