Dominik

Dominik (język polski)

wymowa:

IPA: [dɔ̃ˈmʲĩɲik], AS: [dõmʹĩńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Dominik w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: Dominika

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Dominik	Dominikowie / Dominicy
dopełniacz	Dominika	Dominików
celownik	Dominikowi	Dominikom
biernik	Dominika	Dominików
narzędnik	Dominikiem	Dominikami
miejscownik	Dominiku	Dominikach
wołacz	Dominiku	Dominikowie / Dominicy

przykłady:

(1.1) Honorata zobaczyła Dominika na stacji kolejowej.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Dominik • brat / kuzyn / wujek / dziadek Dominik • mężczyzna imieniem (o imieniu) Dominik • święty / błogosławiony Dominik • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Dominik • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Dominik • otrzymać / dostać / przybrać imię Dominik • dzień imienin / imieniny Dominika • na Dominika (o dniu)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) imię

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dominikanin mos, dominikanka ż

forma żeńska Dominika ż

zdrobn. Dominiczek m

przym. dominikański, Dominikowy, podominikański

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Dominicus < łac. dominicus → Pański, dosł. „należący do Pana”

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Dominic, Dominick
• baskijski: (1.1) Domiku, Txomin
• białoruski: (1.1) Дамінік m
• czeski: (1.1) Dominik m
• esperanto: (1.1) Dominiko
• francuski: (1.1) Dominique m
• hiszpański: (1.1) Domingo m
• interlingua: (1.1) Dominico
• kataloński: (1.1) Domènec m
• niemiecki: (1.1) Dominik m, Dominikus m
• słowacki: (1.1) Dominik m
• węgierski: (1.1) Domokos, Domonkos
• włoski: (1.1) Domenico m

źródła:

Dominik (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna

(1.1) imię męskie Dominik

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Dominik	Dominikové
dopełniacz	Dominika	Dominiků
celownik	Dominikovi / Dominiku	Dominikům
biernik	Dominika	Dominiky
wołacz	Dominiku	Dominikové
miejscownik	Dominikovi / Dominiku	Dominicích
narzędnik	Dominikem	Dominiky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska Dominika ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Dominicus < łac. dominicus → Pański, dosł. „należący do Pana”

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Czeski - Imiona

źródła:

Dominik (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ˈdɔmiˌnɪk] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) imię męskie Dominik

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	(der) Dominik	(die) Dominiks
dopełniacz	(des) Dominik Dominiks	(der) Dominiks
celownik	(dem) Dominik	(den) Dominiks
biernik	(den) Dominik	(die) Dominiks

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Dominic m, Dominikus m

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Dominicus < łac. dominicus

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Niemiecki - Imiona męskie

źródła:

Dominik (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna

(1.1) imię męskie Dominik

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Dominik	Dominikovia
dopełniacz	Dominika	Dominikov
celownik	Dominikovi	Dominikom
biernik	Dominika	Dominikov
miejscownik	Dominikovi	Dominikoch
narzędnik	Dominikom	Dominikmi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) meno

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska Dominika ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Dominicus < łac. dominicus → Pański, dosł. „należący do Pana”

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Imiona

źródła: