Brunon

Brunon (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbrũnɔ̃n], AS: [brũnõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Brunon w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Brunon	Brunonowie
dopełniacz	Brunona	Brunonów
celownik	Brunonowi	Brunonom
biernik	Brunona	Brunonów
narzędnik	Brunonem	Brunonami
miejscownik	Brunonie	Brunonach
wołacz	Brunonie	Brunonowie
depr. M. i W. lm: (te) Brunony

przykłady:

(1.1) Witek z Brunonem uzbierali 3087 złotych.

(1.1) W parafii św. Brunona z Kwerfurtu rozpoczynają się rekolekcje wielkopostne.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Brunon • brat / kuzyn / wujek / dziadek Brunon • mężczyzna imieniem (o imieniu) Brunon • święty / błogosławiony Brunon • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Brunon • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Brunon • otrzymać / dostać / przybrać imię Brunon • dzień imienin / imieniny Brunona • na Brunona (o dniu)

synonimy:

(1.1) zdrobn. Brunonek

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) imię

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bruno m; zdrobn. Brunonek mos

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Bruno < germ. → człowiek o ciemnych włosach

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Bruno
• białoruski: (1.1) Бруна m
• czeski: (1.1) Bruno m
• esperanto: (1.1) Bruno
• francuski: (1.1) Bruno m
• litewski: (1.1) Brunonas m
• niemiecki: (1.1) Brun m
• ukraiński: (1.1) Бруно m
• węgierski: (1.1) Brúnó
• włoski: (1.1) Brunone m

źródła: