брить

брить (język rosyjski)

transliteracja:

britʹ

wymowa:

IPA: [brʲitʲ], ​

​ ​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) golić

odmiana:

(1.1)

koniugacja I

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1 os.	2 os.	3 os.	1 os.	2 os.	3 os.
bezokolicznik		брить
czas teraźniejszy		бре́ю	бре́ешь	бре́ет	бре́ем	бре́ете	бре́ют
czas przeszły	m	бри́л			бри́ли
	ż	бри́ла
	n	—		бри́ло
tryb rozkazujący		пусть бре́ю	бре́й	пусть бре́ет	давай(те) бре́ем	бре́йте	пусть бре́ют
czas przyszły		бу́ду брить	бу́дешь брить	бу́дет брить	бу́дем брить	бу́дете брить	бу́дут брить
pozostałe formy imiesłów przymiotnikowy czynny czasu teraźniejszego бре́ющий imiesłów przymiotnikowy czynny czasu przeszłego бри́вший imiesłów przymiotnikowy bierny czasu teraźniejszego бре́емый imiesłów przymiotnikowy bierny czasu przeszłego бре́тый imiesłów przysłówkowy współczesny бре́я imiesłów przysłówkowy uprzedni бре́в, бре́вши rzeczownik odczasownikowy бритьё, небритьё

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. бритва ż, бритьё n, брадобрей m

czas. бриться ndk., выбривать ndk., выбрить dk., забривать ndk., забрить dk., обривать ndk., обрить dk., отбрить dk., пробривать ndk. пробрить dk.

przym. бреющий, бритвенный, бритый, небритый

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *briti (sę) < praindoeur. *bher- → ciąć

por. scs. брити сѧ, бриѭ сѧ, бритва, ukr. брич, bułg. брич, słń. brȋjem, bríti, czes. břiji, břitva, pol. brzytwa, głuż. britej

uwagi:

źródła: