śmietnik

śmietnik (język polski)

śmietnik (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈɕmʲjɛtʲɲik], AS: [śmʹi ̯etʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kubeł, pojemnik na śmieci

(1.2) kontener lub pawilon, w którym stoją kubły na śmieci przygotowane do opróżnienia

(1.3) pot. bałagan, nieporządek

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	śmietnik	śmietniki
dopełniacz	śmietnika	śmietników
celownik	śmietnikowi	śmietnikom
biernik	śmietnik	śmietniki
narzędnik	śmietnikiem	śmietnikami
miejscownik	śmietniku	śmietnikach
wołacz	śmietniku	śmietniki

przykłady:

(1.1) Kobieta wyrzuciła do śmietnika opakowanie po napoju.

(1.2) Ojciec wyrzucił stary telewizor na śmietnik.

(1.3) Posprzątaj ten śmietnik w pokoju!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kosz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. śmietnisko n, śmieć m, śmieciarka ż, śmieciówka ż

czas. śmiecić ndk.

przym. śmietnikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. smieć + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dustbin, rubbish bin, trash can; (1.2) rubbish dump; (1.3) mess
• hiszpański: (1.1) cubo m de la basura; (1.2) vertedero m, basurero m (1.3) desorden m, pocilga ż
• kaszubski: (1.1) smietnik m
• niemiecki: (1.1) Mülltonne ż, Müllkorb m, Abfallbehälter m, Abfalleimer m (1.2) Müllcontainer m (1.3) Unordnung ż
• rosyjski: (1.1) мусорный ящик m, мусорка ż; (1.2) помойка ż, мусорка ż
• ukraiński: (1.1) урна ż; (1.2) смітник m

źródła: