ślepak

ślepak (język polski)

ślepak (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɕlɛpak], AS: [ślepak] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. rodzaj owada z rodziny bąkowatych; zob. też ślepak w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. wojsk. ślepy nabój

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(3.1) pot. pogard. człowiek niewidomy lub źle widzący

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ślepak	ślepaki
dopełniacz	ślepaka	ślepaków
celownik	ślepakowi	ślepakom
biernik	ślepaka	ślepaki
narzędnik	ślepakiem	ślepakami
miejscownik	ślepaku	ślepakach
wołacz	ślepaku	ślepaki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ślepak	ślepaki
dopełniacz	ślepaka	ślepaków
celownik	ślepakowi	ślepakom
biernik	ślepak	ślepaki
narzędnik	ślepakiem	ślepakami
miejscownik	ślepaku	ślepakach
wołacz	ślepaku	ślepaki

(3.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ślepak	ślepaki
dopełniacz	ślepaka	ślepaków
celownik	ślepakowi	ślepakom
biernik	ślepaka	ślepaków
narzędnik	ślepakiem	ślepakami
miejscownik	ślepaku	ślepakach
wołacz	ślepaku	ślepaki
ndepr. M. i W. lm: (ci) ślepacy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(2.1) strzelać ślepakami

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) ślepak czarnożółty, ślepak pospolity

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ślepiec m, ślepie n, ślep m, ślepota ż, ślepucha ż, ślepiota ż, ślepy m, ślepień m, ślepica ż, ślepik m, ślepcowate nmos, ślepnięcie n, oślepnięcie n, oślepianie n, oślepienie n

czas. ślepić ndk., ślepnąć ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.

przym. ślepy, ślepawy

przysł. ślepo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) сляпень m
• rosyjski: (1.1) слепень m
• ukraiński: (1.1) гедзь m
• wilamowski: (3.1) ślipki m

źródła: