wybrzeże

wybrzeże (język polski)

wybrzeże (1.1)

wymowa:

IPA: [vɨˈbʒɛʒɛ], AS: [vybžeže] ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) geogr. wąski obszar znajdujący się po obu stronach linii brzegowej; zob. też wybrzeże w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wybrzeże	wybrzeża
dopełniacz	wybrzeża	wybrzeży
celownik	wybrzeżu	wybrzeżom
biernik	wybrzeże	wybrzeża
narzędnik	wybrzeżem	wybrzeżami
miejscownik	wybrzeżu	wybrzeżach
wołacz	wybrzeżu	wybrzeża

przykłady:

(1.1) Akcja filmu rozgrywa się na zachodnim wybrzeżu USA.

(1.1) Nad polskie wybrzeże co roku przyjeżdża wielu turystów.

(1.1) Wrogi statek pływał u wybrzeży (nie: wybrzeża) wyspy.

składnia:

(1.1) wybrzeże + D.

kolokacje:

(1.1) piaszczyste, strome, kamieniste wybrzeże • wschodnie, zachodnie wybrzeże • Wybrzeże Kości Słoniowej

synonimy:

(1.1) przymorze, brzeg, nadbrzerze

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. wybrzeżowy, przybrzeżny

rzecz. brzeg m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) kuslyn
• angielski: (1.1) shore, coast, seaside
• arabski: (1.1) ساحل m (sāhil)
• baskijski: (1.1) itsasertz, itsasalde, itsasbazter, kosta, kostalde
• białoruski: (1.1) узбярэжжа n
• bułgarski: (1.1) крайбрежие n
• duński: (1.1) kyst w
• esperanto: (1.1) bordo
• estoński: (1.1) rand
• francuski: (1.1) côte ż, bord m
• hawajski: (1.1) makālae, kahakai
• hiszpański: (1.1) costa ż, litoral m
• holenderski: (1.1) kust ż m
• interlingua: (1.1) litore, costa
• islandzki: (1.1) strönd ż
• japoński: (1.1) 浦 (ura), 磯 (iso)
• jidysz: (1.1) באָרטן m (bortn)
• kataloński: (1.1) costa ż
• litewski: (1.1) pajūris m
• łaciński: (1.1) litus n, ora ż
• niemiecki: (1.1) Küste ż
• nowogrecki: (1.1) παραλία ż (paralía)
• rosyjski: (1.1) побережье n, взморье n
• slovio: (1.1) primorie (приморие)
• suahili: (1.1) pwani
• szwedzki: (1.1) kust w, strand w
• węgierski: (1.1) tengerpart
• włoski: (1.1) marina ż, litorale m

źródła: