polska

polska (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɔlska], AS: [polska]

homofon: Polska

​

znaczenia:

przymiotnik, forma fleksyjna

(1.1) M. lp ż od: polski

odmiana:

(1.1) zob. polski

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

polska (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) (język) polski

(1.2) szwedzka polka w takcie 3/4

odmiana:

(1.1-2) en polska, polskan, blm

przykłady:

(1.1) Polska är nationalspråk i Polen och modersmål för flertalet polska medborgare. → Polski jest językiem narodowym w Polsce i językiem ojczystym większości polskich obywateli.

(1.2) Polskans ursprung kan spåras till de polska musiker, som uppträdde i Sverige i samband med kung Sigismunds svenska kröning. → Pochodzenie tego tańca można przypisać polskim muzykom, którzy wykonali go w Szwecji z okazji szwedzkiej koronacji króla Zygmunta III Wazy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. Polen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.2) nie mylić z: polka; zobacz też: języki krajów Europy w języku szwedzkim

źródła: