koronacja

koronacja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) akt przekazania insygniów królewskich następcy tronu

(1.2) uroczyste przyznanie komuś pierwszeństwa poprzez umieszczenie korony lub diademu na głowie tej osoby

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koronowanie n, ukoronowanie n, korona ż, koronka ż, koruna ż

czas. koronować ndk., ukoronować dk.

przym. koronacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. coronatio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) coronation, crowning
• bułgarski: (1.1) коронация ż
• chorwacki: (1.1) krunidba ż
• czeski: (1.1) korunovace ż
• duński: (1.1) kroning w
• esperanto: (1.1) kronado
• estoński: (1.1) kroonimine
• fiński: (1.1) kruunajaiset lm
• francuski: (1.1) couronnement m
• hebrajski: (1.1) הכתרה‏ ż (hakhtará), המלכה‏ ż (hamlakhá)
• hiszpański: (1.1) coronación ż
• holenderski: (1.1) kroning ż
• japoński: (1.1) 戴冠式 (たいかんしき, taikanshiki)
• kaszubski: (1.1) kòrónacjô ż
• kataloński: (1.1) coronació ż
• koreański: (1.1) 대관식
• litewski: (1.1) karūnavimas m
• łaciński: (1.1) coronatio ż
• łotewski: (1.1) kronēšana ż
• niemiecki: (1.1) Krönung ż
• nowogrecki: (1.1) στέψη ż (stépsi)
• portugalski: (1.1) coroação ż
• rumuński: (1.1) încoronare ż
• słowacki: (1.1) korunovácia ż
• słoweński: (1.1) kronanje n
• szkocki gaelicki: (1.1) crùnadh m
• szwedzki: (1.1) kröning w
• turecki: (1.1) taç giyme töreni
• ukraiński: (1.1) коронація ż
• węgierski: (1.1) koronázás
• wietnamski: (1.1) lễ lên ngôi
• włoski: (1.1) incoronazione ż

źródła: