Uwaga |
---|
barwnik
Wersja z dnia 18:33, 22 gru 2020 autorstwa imported>Olafbot (usunięcie pochylenia przykładu za odnośnikiem, dodanie apostrofów na końcu przykładu)
barwnik (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik barwnik barwniki dopełniacz barwnika barwników celownik barwnikowi barwnikom biernik barwnik barwniki narzędnik barwnikiem barwnikami miejscownik barwniku barwnikach wołacz barwniku barwniki
- przykłady:
- (1.1) Ten sok zawiera sztuczne barwniki.
- (1.1) Jest to gotowa do kładzenia masa szpachlowa, do której dodaje się barwniki w płynie. Kładzie się kilka kolejnych warstw w różnych kolorach, a na końcu blichuje się i szlifuje – aż do uzyskania efektu marmuru[1].
- kolokacje:
- (1.1) barwnik akrydynowy / naturalny / sztuczny • barwnik spożywczy • barwnik do tkanin / skóry / drewna
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. barwienie n, wybarwienie n, wybarwianie n, odbarwiacz m, zabarwienie n, barwiarstwo n, barwiarka ż, zabarwianie n, barwa ż, barwność ż
- czas. barwić ndk., wybarwić dk., wybarwiać ndk., odbarwiać ndk., odbarwić dk., zabarwić dk., zabarwiać ndk.
- przym. barwny, barwnikowy
- przysł. barwnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. pigment • farba • koloryzator
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dye
- arabski: (1.1) صباغ, صبغة, صبغ
- białoruski: (1.1) фарбавальнік m
- esperanto: (1.1) tinkturo, kolorilo
- hiszpański: (1.1) colorante m, tinte m
- kazachski: (1.1) бояғыш
- rosyjski: (1.1) краситель m, колер m
- sanskryt: (1.1) वर्णिका
- ukraiński: (1.1) барвник m
- źródła:
- ↑ Kamińska - Bartocha Ludmiła, Trybuna Śląska, 29/01/2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.