Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

barwić

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

barwić (język polski)

kobieta barwi (1.1) tkaninę
wymowa:
IPA[ˈbarvʲiʨ̑], AS[barvʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) nadawać barwę, zabarwiać
(1.2) środ. łow. znaczyć posoką[1]

czasownik zwrotny niedokonany barwić się (dk. brak)

(2.1) nabierać koloru
odmiana:
(1.1-2)[1] koniugacja VIa
(2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Zachód słońca barwił krwisto całe podwórze.
(1.2) Fenoloftaleina barwi się w środowisku silnie kwasowym na pomarańczowo.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kąpiel barwiąca • barwić tkaninę / jajka
synonimy:
(1.1) kolorować, nadawać barwę, farbować
(1.2) farbować
antonimy:
(1.1) odbarwiać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. barwa ż, barwnik m, barwienie n, barwiarstwo n, barwiarz m, barwiarka ż, barwidło n, barwność ż, barwinek m, zabarwianie n, zabarwienie n
czas. zabarwiać ndk., zabarwić dk., ubarwiać ndk., ubarwić dk., wybarwiać ndk., wybarwić dk., przebarwiać się ndk., przebarwić się dk., odbarwiać ndk., odbarwić dk., podbarwiać ndk., podbarwić dk.
przym. barwny, barwiony
przysł. barwnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.