zdobywca

zdobywca (język polski)

zdobywca (1.2) pucharu

wymowa:

IPA: [zdɔˈbɨfʦ̑a], AS: [zdobyfca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który zdobył, opanował coś (przemocą, w walce)

(1.2) ten, który osiągnął coś, dokonał czegoś, zwyciężył

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zdobywca	zdobywcy
dopełniacz	zdobywcy	zdobywców
celownik	zdobywcy	zdobywcom
biernik	zdobywcę	zdobywców
narzędnik	zdobywcą	zdobywcami
miejscownik	zdobywcy	zdobywcach
wołacz	zdobywco	zdobywcy

przykłady:

(1.2) On jest pierwszym polskim zdobywcą złotego medalu olimpijskiego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdobycz ż, zdobywanie n, zdobycie n

forma żeńska zdobywczyni ż

czas. zdobywać ndk., zdobyć dk.

przym. zdobyczny, zdobywczy

związki frazeologiczne:

zdobywca serc

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) conquistador m; (1.2) ganador m, vencedor m
• nowogrecki: (1.1) κατακτητής m, πορθητής m; (1.2) θριαμβευτής m, νικητής m
• rosyjski: (1.1) завоеватель m; (1.2) обладатель m
• słowacki: (1.1) dobyvateľ m
• włoski: (1.2) vincitore

źródła: