Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

zabeczeć

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

zabeczeć (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik quasi-przechodni[1] dokonany (ndk. beczeć)

(1.1) o zwierzętach wydać bekliwy głos
(1.2) wybuchnąć płaczem
(1.3) zafałszować, brzydko zaśpiewać
(1.4) o instrumencie wydać jękliwy dźwięk
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIIb
przykłady:
(1.1) Niedźwiednik pochwalił Boga, zapiał potem kiej kokot, zabeczał jak baran, zarżał niby ogier rozgrzany […][2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. beczenie n, zabeczenie n
czas. beczeć ndk.
przym. zabeczany
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. za- + beczeć
uwagi:
Termin „czasownik quasi-przechodni” jest uzasadniony istnieniem formy zabeczany, która została określona mianem quasi-imiesłowu biernego[1].
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: beczeć
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło zabeczeć w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Władysław Reymont: Chłopi.