wyjec

wyjec (język polski)

para wyjców (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvɨjɛʦ̑], AS: [vyi ̯ec]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Alouatta, południowoamerykańska małpa o donośnym głosie; zob. też wyjce w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. przen. ktoś śpiewający uciążliwie, nieprzyjemnie i głośno

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wyjec	wyjce
dopełniacz	wyjca	wyjców
celownik	wyjcowi	wyjcom
biernik	wyjca	wyjce
narzędnik	wyjcem	wyjcami
miejscownik	wyjcu	wyjcach
wołacz	wyjcu	wyjce

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wyjec	wyjce
dopełniacz	wyjca	wyjców
celownik	wyjcowi	wyjcom
biernik	wyjca	wyjców
narzędnik	wyjcem	wyjcami
miejscownik	wyjcu	wyjcach
wołacz	wyjcu	wyjce

przykłady:

(2.1) Mam już dosyć tych wyjców, którzy robią sobie próby w naszym klubie osiedlowym.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) małpa szerokonosa

(2.1) śpiewak

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wycie n

czas. wyć ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) howler monkey
• białoruski: (1.1) равун m
• czeski: (1.1) vřešťan
• niemiecki: (1.1) Brüllaffe m
• rosyjski: (1.1) ревун m
• szwedzki: (1.1) vrålapa w
• ukraiński: (1.1) ревун
• włoski: (1.1) scimmia urlatrice ż, aluatta ż

źródła: