wojownik

wojownik (język polski)

wojownicy (1.1)

wymowa:

IPA: [vɔˈjɔvʲɲik], AS: [voi ̯ovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który walczy

(1.2) etn. członek ludu pierwotnego, który zajmuje się walką

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wojownik	wojownicy
dopełniacz	wojownika	wojowników
celownik	wojownikowi	wojownikom
biernik	wojownika	wojowników
narzędnik	wojownikiem	wojownikami
miejscownik	wojowniku	wojownikach
wołacz	wojowniku	wojownicy

przykłady:

(1.2) Gdzieś na przedmieściu pokazują mi stertę połamanych dzid, łuków, maczug i strzał. Wojownicy złożyli broń, którą następnie policja na wszelki wypadek zniszczyła.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) żołnierz

(1.2) bojownik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. woj m, wojowniczość ż, wojna ż, wojenka ż, wojaczka ż, wojowanie n, zawojowanie n

forma żeńska wojowniczka ż

czas. wojować ndk., zawojować dk.

przym. wojowniczy, wojenny, wojaczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) warrior
• esperanto: (1.1) militisto
• hiszpański: (1.1) guerrero m, luchador m
• holenderski: (1.1) krijger m
• japoński: (1.1) ファイター
• kataloński: (1.1) guerrer m
• nowogrecki: (1.1) πολεμιστής m, μαχητής m, αγωνιστής m
• rosyjski: (1.1) воин m
• sanskryt: (1.1) आयुधिन्, आयुधिक, आयुधीय
• turecki: (1.1) savaşçı
• tuvalu: (1.1) mafi

źródła: