winowajca

winowajca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvʲĩnɔˈvajʦ̑a], AS: [vʹĩnovai ̯ca], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, kto zawinił, kto popełnił występek, kto zrobił coś złego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	winowajca	winowajcy
dopełniacz	winowajcy	winowajców
celownik	winowajcy	winowajcom
biernik	winowajcę	winowajców
narzędnik	winowajcą	winowajcami
miejscownik	winowajcy	winowajcach
wołacz	winowajco	winowajcy

przykłady:

(1.1) I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.

(1.1) Trzeba jak najszybciej znaleźć winowajcę i go ukarać.

składnia:

kolokacje:

(1.1) schwytać / ukarać winowajcę

synonimy:

antonimy:

(1.1) niewinny

hiperonimy:

(1.1) sprawca

hiponimy:

(1.1) współwinowajca

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wina ż

forma żeńska winowajczyni ż

czas. winić ndk., zawinić dk., obwinić dk., obwiniać ndk.

przym. winny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) culprit, wrongdoer
• białoruski: (1.1) віноўнік m
• bułgarski: (1.1) виновник m
• niemiecki: (1.1) Schuldige m
• rosyjski: (1.1) виновник m

źródła: