winogrodnik

winogrodnik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvʲĩnɔˈɡrɔdʲɲik], AS: [vʹĩnogrodʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zajmująca się uprawą winnicy

(1.2) specjalista w zakresie winogrodnictwa

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	winogrodnik	winogrodnicy
dopełniacz	winogrodnika	winogrodników
celownik	winogrodnikowi	winogrodnikom
biernik	winogrodnika	winogrodników
narzędnik	winogrodnikiem	winogrodnikami
miejscownik	winogrodniku	winogrodnikach
wołacz	winogrodniku	winogrodnicy
depr. M. i W. lm: (te) winogrodniki

przykłady:

(1.1) Święty Urban jest patronem winogrodników, winiarzy, winnej latorośli i winnic.

składnia:

kolokacje:

(1.1) winogrodnik amator • z zamiłowania winogrodnik • być winogrodnikiem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. winogrodnictwo n

forma żeńska winogrodniczka ż

przym. winogrodniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wino + ogrodnik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) viticulturist, winegrower; (1.2) viticulturist, winegrower
• baskijski: (1.1) mahastizain
• białoruski: (1.1) вінаградар m; (1.2) вінаградар m
• czeski: (1.1) vinohradník m; (1.2) vinohradník m
• hiszpański: (1.1) viticultor m; (1.2) viticultor m
• nowogrecki: (1.1) αμπελοκαλλιεργητής m, αμπελουργός m; (1.2) αμπελουργός m
• rosyjski: (1.1) виноградарь m
• słowacki: (1.1) vinohradník m; (1.2) vinohradník m
• włoski: (1.1) viticoltore m, viticultore m

źródła: