uwertura

uwertura (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌuvɛrˈtura], AS: [uvertura], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) teatr. muz. utwór orkiestrowy poprzedzający rozpoczęcie opery, oratorium lub baletu; zob. też uwertura w Wikipedii

(1.2) książk. przen. wstęp poprzedzający coś, zapowiedź czegoś

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uwertura	uwertury
dopełniacz	uwertury	uwertur
celownik	uwerturze	uwerturom
biernik	uwerturę	uwertury
narzędnik	uwerturą	uwerturami
miejscownik	uwerturze	uwerturach
wołacz	uwerturo	uwertury

przykłady:

(1.1) W radiu puścili uwerturę do „Cyrulika sewilskiego” Rossiniego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) uwertura koncertowa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kompozycja, utwór

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. uwerturowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. ouverture < łac. apertura

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) overture
• baskijski: (1.1) obertura
• duński: (1.1) ouverture w
• esperanto: (1.1) uverturo
• fiński: (1.1) alkusoitto
• hiszpański: (1.1) obertura ż; (1.2) apertura ż
• interlingua: (1.1) overtura
• jidysz: (1.1) אוּווערטור
• niemiecki: (1.1) Ouvertüre ż
• nowogrecki: (1.1) ουβερτούρα ż
• rosyjski: (1.1) увертюра ż
• węgierski: (1.1) nyitány
• włoski: (1.1) ouverture ż

źródła: