uraczyć

uraczyć (język polski)

wymowa:

IPA: [uˈraʧ̑ɨʨ̑], AS: [uračyć]

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. raczyć)

(1.1) aspekt dokonany od: raczyć

czasownik zwrotny dokonany uraczyć się (ndk. raczyć się)

(2.1) aspekt dokonany od: raczyć się

odmiana:

(1.1) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		uraczyć
czas przyszły prosty		uraczę	uraczysz	uraczy	uraczymy	uraczycie	uraczą
czas przeszły	m	uraczyłem	uraczyłeś	uraczył	uraczyliśmy	uraczyliście	uraczyli
	ż	uraczyłam	uraczyłaś	uraczyła	uraczyłyśmy	uraczyłyście	uraczyły
	n	uraczyłom	uraczyłoś	uraczyło
tryb rozkazujący		niech uraczę	uracz	niech uraczy	uraczmy	uraczcie	niech uraczą
pozostałe formy czas zaprzeszły m uraczyłem był uraczyłeś był uraczył był uraczyliśmy byli uraczyliście byli uraczyli byli ż uraczyłam była uraczyłaś była uraczyła była uraczyłyśmy były uraczyłyście były uraczyły były n uraczyłom było uraczyłoś było uraczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego uraczono tryb przypuszczający m uraczyłbym, byłbym uraczył uraczyłbyś, byłbyś uraczył uraczyłby, byłby uraczył uraczylibyśmy, bylibyśmy uraczyli uraczylibyście, bylibyście uraczyli uraczyliby, byliby uraczyli ż uraczyłabym, byłabym uraczyła uraczyłabyś, byłabyś uraczyła uraczyłaby, byłaby uraczyła uraczyłybyśmy, byłybyśmy uraczyły uraczyłybyście, byłybyście uraczyły uraczyłyby, byłyby uraczyły n uraczyłobym, byłobym uraczyło uraczyłobyś, byłobyś uraczyło uraczyłoby, byłoby uraczyło imiesłów przymiotnikowy przeszły m uraczony uraczeni ż uraczona uraczone n uraczone imiesłów przysłówkowy uprzedni uraczywszy rzeczownik odczasownikowy uraczenie, nieuraczenie

(2.1) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		uraczyć się
czas przyszły prosty		uraczę się	uraczysz się	uraczy się	uraczymy się	uraczycie się	uraczą się
czas przeszły	m	uraczyłem się	uraczyłeś się	uraczył się	uraczyliśmy się	uraczyliście się	uraczyli się
	ż	uraczyłam się	uraczyłaś się	uraczyła się	uraczyłyśmy się	uraczyłyście się	uraczyły się
	n	uraczyłom się	uraczyłoś się	uraczyło się
tryb rozkazujący		niech się uraczę	uracz się	niech się uraczy	uraczmy się	uraczcie się	niech się uraczą
pozostałe formy czas zaprzeszły m uraczyłem się był uraczyłeś się był uraczył się był uraczyliśmy się byli uraczyliście się byli uraczyli się byli ż uraczyłam się była uraczyłaś się była uraczyła się była uraczyłyśmy się były uraczyłyście się były uraczyły się były n uraczyłom się było uraczyłoś się było uraczyło się było forma bezosobowa czasu przeszłego uraczono się tryb przypuszczający m uraczyłbym się, byłbym się uraczył uraczyłbyś się, byłbyś się uraczył uraczyłby się, byłby się uraczył uraczylibyśmy się, bylibyśmy się uraczyli uraczylibyście się, bylibyście się uraczyli uraczyliby się, byliby się uraczyli ż uraczyłabym się, byłabym się uraczyła uraczyłabyś się, byłabyś się uraczyła uraczyłaby się, byłaby się uraczyła uraczyłybyśmy się, byłybyśmy się uraczyły uraczyłybyście się, byłybyście się uraczyły uraczyłyby się, byłyby się uraczyły n uraczyłobym się, byłobym się uraczyło uraczyłobyś się, byłobyś się uraczyło uraczyłoby się, byłoby się uraczyło imiesłów przysłówkowy uprzedni uraczywszy się rzeczownik odczasownikowy uraczenie się, nieuraczenie się

przykłady:

(1.1) Mlekiem ze swej baronowskiej piersi by go uraczyła, gdyby mogła.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uraczenie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: raczyć

• rosyjski: (1.1) угостить, запотчевать; (2.1) угоститься, полакомиться

źródła: