unieszczęśliwienie

unieszczęśliwienie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌũɲɛʃʧ̑ɛ̃w̃ɕlʲiˈvʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [ũńeščẽũ̯ślʹivʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • -ni…• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) uczynienie kogoś nieszczęśliwym

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	unieszczęśliwienie
dopełniacz	unieszczęśliwienia
celownik	unieszczęśliwieniu
biernik	unieszczęśliwienie
narzędnik	unieszczęśliwieniem
miejscownik	unieszczęśliwieniu
wołacz	unieszczęśliwienie

przykłady:

(1.1) Jednym głupim ruchem spowodował unieszczęśliwienie wszystkich swoich bliskich.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) uszczęśliwienie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nieszczęście n, nieszczęsność ż, nieszczęśliwość ż, nieszczęśliwiec m, nieszczęśnik m, nieszczęśnica ż, unieszczęśliwianie n

czas. unieszczęśliwić dk., unieszczęśliwiać ndk.

przym. nieszczęśliwy, nieszczęsny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) rzecz. odczas. od unieszczęśliwić

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: