trzepaczka

trzepaczka (język polski)

trzepaczka (1.1)

trzepaczki (1.2)

wymowa:

IPA: [ṭʃɛˈpaʧ̑ka], AS: [ṭšepačka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przyrząd do trzepania dywanów z kurzu; zob. też trzepaczka do dywanów w Wikipedii

(1.2) narzędzie do ubijania piany z białek jaj lub śmietany; zob. też trzepaczka kuchenna w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trzepaczka	trzepaczki
dopełniacz	trzepaczki	trzepaczek
celownik	trzepaczce	trzepaczkom
biernik	trzepaczkę	trzepaczki
narzędnik	trzepaczką	trzepaczkami
miejscownik	trzepaczce	trzepaczkach
wołacz	trzepaczko	trzepaczki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzepak m, trzepanie n, trzepnięcie n

czas. trzepać ndk., trzepnąć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) carpet beater; (1.2) whisk
• bułgarski: (1.1) тупалка ż
• francuski: (1.1) tapette ż; (1.2) fouet m
• hiszpański: (1.1) sacudidor m; (1.2) batidor m, batidora ż
• koreański: (1.2) 거품기 (kŏp’umgi)
• nowogrecki: (1.2) χτυπητήρι n
• rosyjski: (1.1) выбивалка
• szwedzki: (1.2) visp w
• włoski: (1.1) battipanni m; (1.2) frusta ż, frullino m

źródła: