towarzysz broni

towarzysz broni (język polski)

towarzysze broni (1.1)

wymowa:

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. osoba wspólnie z kimś walcząca, biorąca udział w tej samej wojnie

odmiana:

(1.1) związek rządu,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	towarzysz broni	towarzysze broni
dopełniacz	towarzysza broni	towarzyszy broni
celownik	towarzyszowi broni	towarzyszom broni
biernik	towarzysza broni	towarzyszy broni
narzędnik	towarzyszem broni	towarzyszami broni
miejscownik	towarzyszu broni	towarzyszach broni
wołacz	towarzyszu broni	towarzysze broni

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. spółwojennik, wspólnik oręża, komiliton

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) brother-in-arms, comrade in arms, battle buddy
• białoruski: (1.1) таварыш па барацьбе m
• francuski: (1.1) camerade d'armes m, frère d'armes m
• łaciński: (1.1) commilitio m
• łotewski: (1.1) cīņu biedrs m
• niemiecki: (1.1) Waffenbruder m
• rosyjski: (1.1) брат по оружию m, товарищ по оружию m
• szwedzki: (1.1) vapenbroder w, bundsförvant w

źródła: