teizm

teizm (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtɛ^jism̥], AS: [te^i ̯ism̦], zjawiska fonetyczne: wygł.• epenteza i ̯ 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wiara w jednego Boga transcendentnego, osobowego stwórcę świata, stale wpływającego na jego losy; zob. też teizm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	teizm
dopełniacz	teizmu
celownik	teizmowi
biernik	teizm
narzędnik	teizmem
miejscownik	teizmie
wołacz	teizmie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) ateizm

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. teista m, teistka ż

przym. teistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. θεός + pol. -izm

uwagi:

por. apateizm

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) teïsme
• angielski: (1.1) theism
• arabski: (1.1) ألوهية ż (ulūhīya)
• azerski: (1.1) teizm
• baskijski: (1.1) teismo
• bengalski: (1.1) আস্তিক্যবাদ (āstikyabāda)
• chorwacki: (1.1) teizam m
• czeski: (1.1) teismus m
• esperanto: (1.1) teismo, diismo
• francuski: (1.1) théisme m
• gruziński: (1.1) თეიზმი (teizmi)
• hiszpański: (1.1) teísmo m
• japoński: (1.1) 有神論(ゆうしんろん) (yūshinron)
• kataloński: (1.1) teisme m
• koreański: (1.1) 유신론 (yusillon)
• niemiecki: (1.1) Theismus m
• nowogrecki: (1.1) θεϊσμός m
• portugalski: (1.1) teísmo m
• rosyjski: (1.1) теизм m
• słoweński: (1.1) teizem m
• szwedzki: (1.1) teism w
• tamilski: (1.1) ஆத்திகம் (āttikam)
• węgierski: (1.1) teizmus
• włoski: (1.1) teismo m

źródła: