| Uwaga |
|---|
szczekacz
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
szczekacz (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) szczekające zwierzę, zwłaszcza pies pewnej odmiany, skory do szczekania[1]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) iron. pogard. adwokat, prawnik[1]
- (2.2) iron. pogard. ten, kto mówi dużo, głośno i w sposób napastliwy, robi zamieszanie krzykiem[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szczekacz szczekacze dopełniacz szczekacza szczekaczy / rzad. szczekaczów[2] celownik szczekaczowi szczekaczom biernik szczekacza szczekacze narzędnik szczekaczem szczekaczami miejscownik szczekaczu szczekaczach wołacz szczekaczu szczekacze - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szczekacz szczekacze dopełniacz szczekacza szczekaczy / szczekaczów[3] celownik szczekaczowi szczekaczom biernik szczekacza szczekaczy / szczekaczów[3] narzędnik szczekaczem szczekaczami miejscownik szczekaczu szczekaczach wołacz szczekaczu szczekacze
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2
Hasło szczekacz w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło szczekacz w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ 3,0 3,1 Hasło szczekacz w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.