Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

supletywny

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

supletywny (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) jęz. należący do tego samego wzorca odmiany, ale mający inne brzmienie, niezwiązane pokrewieństwem etymologicznym z formą wyjściową[1][2]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianowniksupletywnysupletywnasupletywnesupletywnisupletywne
dopełniaczsupletywnegosupletywnejsupletywnegosupletywnych
celowniksupletywnemusupletywnejsupletywnemusupletywnym
bierniksupletywnegosupletywnysupletywnąsupletywnesupletywnychsupletywne
narzędniksupletywnymsupletywnąsupletywnymsupletywnymi
miejscowniksupletywnymsupletywnejsupletywnymsupletywnych
wołaczsupletywnysupletywnasupletywnesupletywnisupletywne
przykłady:
(1.1) Formami supletywnymi w języku polskim są np. słowa „człowiek” i „ludzie”.
składnia:
kolokacje:
(1.1) forma supletywna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. supletywizm m
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. supplétif z łac. suppleo → uzupełniam[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło Rok, ale lata w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło formy supletywne w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło supletywny w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=supletywny&oldid=91757”