starotestamentowy

starotestamentowy (język polski)

starotestamentowi (2.1)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rel. związany ze Starym Testamentem, dotyczący Starego Testamentu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) żyd (wyznawca)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	starotestamentowy		starotestamentowa	starotestamentowe	starotestamentowi	starotestamentowe
dopełniacz	starotestamentowego		starotestamentowej	starotestamentowego	starotestamentowych
celownik	starotestamentowemu		starotestamentowej	starotestamentowemu	starotestamentowym
biernik	starotestamentowego	starotestamentowy	starotestamentową	starotestamentowe	starotestamentowych	starotestamentowe
narzędnik	starotestamentowym		starotestamentową	starotestamentowym	starotestamentowymi
miejscownik	starotestamentowym		starotestamentowej	starotestamentowym	starotestamentowych
wołacz	starotestamentowy		starotestamentowa	starotestamentowe	starotestamentowi	starotestamentowe
nie stopniuje się

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	starotestamentowy	starotestamentowi
dopełniacz	starotestamentowego	starotestamentowych
celownik	starotestamentowemu	starotestamentowym
biernik	starotestamentowego	starotestamentowi
narzędnik	starotestamentowym	starotestamentowymi
miejscownik	starotestamentowym	starotestamentowych
wołacz	starotestamentowy	starotestamentowi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) starotestamentalny

(2.1) żyd, starozakonny

antonimy:

(1.1) nowotestamentowy

hiperonimy:

(1.1) biblijny

(2.1) wyznawca

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Stary Testament m

przym. starotestamentalny

przysł. starotestamentowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Stary Testament + -owy

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) vétérotestamentaire
• hiszpański: (1.1) veterotestamentario
• rosyjski: (1.1) ветхозаветный
• słowacki: (1.1) starozákonný
• szwedzki: (1.1) gammaltestamentlig
• włoski: (1.1) veterotestamentario

źródła: