sprzeczność

sprzeczność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stosunek zachodzący między zjawiskami, poglądami, interesami niezgodnymi ze sobą

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sprzeczność	sprzeczności
dopełniacz	sprzeczności	sprzeczności
celownik	sprzeczności	sprzecznościom
biernik	sprzeczność	sprzeczności
narzędnik	sprzecznością	sprzecznościami
miejscownik	sprzeczności	sprzecznościach
wołacz	sprzeczności	sprzeczności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) antynomia, antynomiczność, antytetyczność, inkongruencja, kontradyktoryczność, kontradyktoryjność, niekompatybilność, niezgodność, przeciwstawność

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) różnica

hiponimy:

(1.1) konflikt, kolizja

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. sprzeczny

przysł. sprzecznie

czas. sprzeczać się

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clash, conflict, contradiction, contrariety, inconsistency, incompatibility
• arabski: (1.1) مخالفة ż (mukālafa)
• białoruski: (1.1) супярэчнасць ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) супярэчнасьць ż
• francuski: (1.1) contradiction ż, contradictoire ż, disparité ż
• hiszpański: (1.1) contradicción ż, desacuerdo m, disconformidad ż, contrariedad ż
• interlingua: (1.1) contrarietate, disaccordo
• niemiecki: (1.1) Widerspruch m
• paszto: (1.1) اختلاف m (ikhtilāf)
• portugalski: (1.1) incompatibilidade ż
• rosyjski: (1.1) противоречие n
• tajski: (1.1) ความขัดแย้ง (khwam.khat.yaeng)
• tamilski: (1.1) வித்தியாசம் (vittiyācam)
• włoski: (1.1) contraddizione ż

źródła: