skarżypyta

skarżypyta (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌskarʒɨˈpɨta], AS: [skaržypyta], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. ktoś (zwykle dziecko), kto skarży na kogoś

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) pot. dziewczynka, dziewczyna lub kobieta, która skarży na kogoś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	skarżypyta	skarżypyty
dopełniacz	skarżypyty	skarżypytów
celownik	skarżypycie	skarżypytom
biernik	skarżypytę	skarżypytów
narzędnik	skarżypytą	skarżypytami
miejscownik	skarżypycie	skarżypytach
wołacz	skarżypyto	skarżypyty

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	skarżypyta	skarżypyty
dopełniacz	skarżypyty	skarżypyt
celownik	skarżypycie	skarżypytom
biernik	skarżypytę	skarżypyty
narzędnik	skarżypytą	skarżypytami
miejscownik	skarżypycie	skarżypytach
wołacz	skarżypyto	skarżypyty

przykłady:

(1.1) Kazio nie był lubiany w klasie, bo był skarżypytą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. pot. skarżypięta

(2.1) reg. pot. skarżypięta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skarżypyctwo n

czas. skarżyć

związki frazeologiczne:

skarżypyta bez kopyta, język lata jak łopata

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sneak
• francuski: (1.1) rapporteur m
• hiszpański: (1.1) chivato m, soplón m, acusica m; (2.1) chivata ż, soplona ż, acusica ż
• niemiecki: (1.1) Petze ż, forma męska Petzer m; (2.1) Petzerin ż
• nowogrecki: (1.1) μαρτυριάρης m; (2.1) μαρτυριάρα ż
• włoski: (1.1) maldicente m

źródła: