Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

siostrzan

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

siostrzan (język polski)

wymowa:
IPA[ˈɕɔsṭʃãn], ASosṭšãn], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. syn siostry[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) etn. bud. przest. belka stropowa, siestrzan[1]
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) siostrzeniec, daw. siestrzeniec, daw. siestrzan, daw. siostrzanek, daw. siestrzanek
(2.1) sosrąb, sosręb, przest. stragarz, przest. siestrzan, daw. siestrzoń, daw. tram, daw. podciąg, daw. reg. siostrzeń, daw. reg. sostroń, daw. reg. sostruń, daw. reg. siostrzeniec, daw. reg. siestrzeniec, daw. reg. siostrzamb
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. siostrzyn, siostrzyny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(2.1) od siostrapołowa kłody (z dwóch takich połów pierwotnie robiono siestrzany)[3] lub niem. Schlusstram[4]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: siostrzeniec
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: sosrąb
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło siestrzan w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI, Warszawa 1900–1927, s. 109.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło siostrzan w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI, Warszawa 1900–1927, s. 118.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło siestrzan w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903.
  4. Hasło siostrzan w: Jan Karłowicz, Słownik gwar polskich, t. V, Akademia Umiejętności, Kraków 1900, s. 132-133.