seraf

seraf (język polski)

seraf (1.1) na mozaice

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) teol. bibl. anioł należący do najwyższego chóru w hierarchii anielskiej; zob. też serafin (anioł) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	seraf	serafy / serafowie
dopełniacz	serafa	serafów
celownik	serafowi	serafom
biernik	serafa	serafów
narzędnik	serafem	serafami
miejscownik	serafie	serafach
wołacz	serafie	serafy / serafowie

przykłady:

(1.1) W glorii monstrancji złotnik umieścił dwóch serafów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) serafin

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) duch

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. serafin mos, Serafin mos, Serafinów mrz, Serafina ż, serafitka ż

przym. seraficki, seraficzny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. seraph < gr. σεραφίμ < hebr. שׂרף (saraf) → serafin < hebr. להישרף (lehisaref) → płonąć

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: serafin

źródła:

seraf (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) rel. seraf, serafin

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	seraf	serafové
dopełniacz	serafa	serafů
celownik	serafovi / serafu	serafům
biernik	serafa	serafy
wołacz	serafe	serafové
miejscownik	serafovi / serafu	serafech
narzędnik	serafem	serafy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) serafín

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. serafín

przym. serafínský, serafský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: