rzucać słowa na wiatr

rzucać słowa na wiatr (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʒuʦ̑aʨ̑ ˈswɔva na‿ˈvʲjatr̥], AS: [žucać su̯ova na‿vʹi ̯atr̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• zestr. akc.• i → j 

znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) zapowiadać, obiecywać coś, czego się nie zrealizuje

(1.2) używać czczych, próżnych słów

odmiana:

(1.1-2) zob. rzucać, słowo; reszta nieodm.

przykłady:

(1.1) Obiecuję ci to, a pamiętaj, że ja nie rzucam słów na wiatr.

(1.2) Słowo wiatr, w sporach słownych nigdy nie masz końca. (Adam Mickiewicz)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mówić na wiatr; posp. robić z gęby cholewę, robić z gęby ścierkę

antonimy:

(1) nie rzucać słów na wiatr, nie mówić na wiatr

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) кідаць словы на вецер, пускаць словы на вецер; (1.2) кідаць словы на вецер, пускаць словы на вецер
• rosyjski: (1.1) бросать слова на ветер; (1.2) бросать слова на ветер
• ukraiński: (1.1) кидати слова на вітер; (1.2) кидати слова на вітер
• włoski: (1.1) parlare al vento

źródła: