Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

ruten

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Podobna pisownia Podobna pisownia: rutten • rutén

ruten (język polski)

ruten (1.1)
wymowa:
​?/i, IPA: [ˈrutɛ̃n], AS: [rutẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Ru i liczbie atomowej 44; zob. też ruten w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikrutenruteny
dopełniaczrutenurutenów
celownikrutenowirutenom
biernikrutenruteny
narzędnikrutenemrutenami
miejscownikrutenierutenach
wołaczrutenieruteny
przykłady:
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma ruten?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) symbol. Ru
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rutenizm mrz
przym. rutenowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. ruthenium: od nazwy własnej Ruthenia, którym to słowem określano w średniowiecznej łacinie Ruś; metal ten został znaleziony w pasmie górskim Uralu
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło ruten w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

ruten (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) hist. Rusin

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) ims. przeszły bierny (perfektparticip) od ryta
odmiana:
(1.1) lp en ruten, rutenen lm rutener, rutenerna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
nie mylić z: rutten → zgniły
źródła:
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=ruten&oldid=31951”