rusyfikacja

rusyfikacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌrusɨfʲiˈkaʦ̑ʲja], AS: [rusyfʹikacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. kult. polit. narzucanie lub proces przyjmowania języka i kultury rosyjskiej; zob. też rusyfikacja w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	rusyfikacja
dopełniacz	rusyfikacji
celownik	rusyfikacji
biernik	rusyfikację
narzędnik	rusyfikacją
miejscownik	rusyfikacji
wołacz	rusyfikacjo

przykłady:

(1.1) W styczniu 1900 ministrem ds. Finlandii został Wiaczesław Plehwe, jeden z autorów manifestu z 15 lutego 1899 i zwolennik rusyfikacji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rusyfikowanie, zruszczanie

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wynaradawianie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rusyfikatorstwo n, rusyfikator m, rusyfikatorka ż, rusyfikowanie n

czas. rusyfikować ndk., zrusyfikować dk.

przym. rusyfikacyjny, rusyfikatorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. russification

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) russification
• białoruski: (1.1) русіфікацыя ż
• estoński: (1.1) venestamine
• francuski: (1.1) russification ż
• interlingua: (1.1) russification
• rosyjski: (1.1) русификация ż
• ukraiński: (1.1) русифікація ż
• włoski: (1.1) russificazione ż

źródła: