rudawiec

rudawiec (język polski)

wymowa:

IPA: [ruˈdavʲjɛʦ̑], AS: [rudavʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geol. twarda, rdzawa i żelazista warstwa gleby, utrudniająca przesiąkanie wody i hamująca rozwój korzeni; zob. też rudawiec w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rudawiec	rudawce
dopełniacz	rudawca	rudawców
celownik	rudawcowi	rudawcom
biernik	rudawiec	rudawce
narzędnik	rudawcem	rudawcami
miejscownik	rudawcu	rudawcach
wołacz	rudawcu	rudawce

przykłady:

(1.1) Rudawce tworzą się w procesach eluwialno-iluwialnych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) orsztyn

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hardpan
• duński: (1.1) al w
• niemiecki: (1.1) Ortstein

źródła: