radioodbiornik

radioodbiornik (język polski)

radioodbiornik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌradʲjɔːdˈbʲjɔrʲɲik], AS: [radʹi ̯•odbʹi ̯orʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• dł. sam.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. urządzenie służące do odbioru sygnału radiowego; zob. też radioodbiornik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	radioodbiornik	radioodbiorniki
dopełniacz	radioodbiornika	radioodbiorników
celownik	radioodbiornikowi	radioodbiornikom
biernik	radioodbiornik	radioodbiorniki
narzędnik	radioodbiornikiem	radioodbiornikami
miejscownik	radioodbiorniku	radioodbiornikach
wołacz	radioodbiorniku	radioodbiorniki

przykłady:

(1.1) Prosimy o ściszenie radioodbiornika.

(1.1) Prosimy o nieregulowanie radioodbiorników.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ściszyć radioodbiornik

synonimy:

(1.1) radio

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. radio + odbiornik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) radio receiver
• arabski: (1.1) مذياع
• białoruski: (1.1) радыёпрыёмнік m
• bułgarski: (1.1) радиоприемник m, радиоапарат m
• czeski: (1.1) radiopřijímač
• duński: (1.1) radiomodtager w
• francuski: (1.1) récepteur radio m, radiorécepteur m
• hiszpański: (1.1) radiorreceptor m
• niemiecki: (1.1) Radioapparat m
• nowogrecki: (1.1) ραδιοδέκτης m
• ormiański: (1.1) ռադիոընդունիչ
• rosyjski: (1.1) радиоприёмник m
• słowacki: (1.1) rádioprijímač m
• szwedzki: (1.1) radiomottagare
• ukraiński: (1.1) радіоприймач m
• włoski: (1.1) radioricevente ż

źródła: