równonoc

równonoc (język polski)

wymowa:

IPA: [ruvˈnɔ̃nɔʦ̑], AS: [ruvnõnoc], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) astr. moment przejścia Słońca przez punkt, w którym ekliptyka przecina równik niebieski; długość dnia i nocy jest wówczas jednakowa; zob. też równonoc w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	równonoc	równonoce
dopełniacz	równonocy	równonocy
celownik	równonocy	równonocom
biernik	równonoc	równonoce
narzędnik	równonocą	równonocami
miejscownik	równonocy	równonocach
wołacz	równonocy	równonoce

przykłady:

(1.1) Na skutek występowania precesji osi Ziemi, punkty równonocy przesuwają się po ekliptyce.

składnia:

kolokacje:

(1.1) równonoc wiosenna • równonoc jesienna • punkt równonocy

synonimy:

(1.1) ekwinokcjum

antonimy:

(1.1) przesilenie, solstycjum

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. równonocny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. równo- + noc

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) equinox
• baskijski: (1.1) ekinokzio
• bułgarski: (1.1) равноденствие n
• czeski: (1.1) rovnodennost ż
• duński: (1.1) jævndøgn n
• esperanto: (1.1) tagnoktegaleco, ekvinokso
• francuski: (1.1) équinoxe m
• hiszpański: (1.1) equinoccio m
• interlingua: (1.1) equinoctio
• jidysz: (1.1) תּקופֿה ż (tkufe)
• kataloński: (1.1) equinocci m
• łaciński: (1.1) aequinoctium n
• niemiecki: (1.1) Tagundnachtgleiche ż
• nowogrecki: (1.1) ισημερία ż
• rosyjski: (1.1) равноденствие n
• słowacki: (1.1) rovnodennosť ż
• włoski: (1.1) equinozio m

źródła: