porażka

porażka (język polski)

wymowa:

​

IPA: [pɔˈraʃka], AS: [poraška], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przegrana bitwa

(1.2) poważne niepowodzenie

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	porażka	porażki
dopełniacz	porażki	porażek
celownik	porażce	porażkom
biernik	porażkę	porażki
narzędnik	porażką	porażkami
miejscownik	porażce	porażkach
wołacz	porażko	porażki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) pot. fiasko, pot. klapa, klęska, niepowodzenie, plajta, przegrana, strata

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. poraza ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. poraza < pol. po + raz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) defeat; (1.2) failure
• baskijski: (1.1) porrot; (1.2) porrot
• białoruski: (1.2) паражэнне n
• bułgarski: (1.1) поражение n; (1.2) провал m
• duński: (1.1) nederlag n; (1.2) nederlag n
• esperanto: (1.2) malvenko, fiasko, malsukceso
• kazachski: (1.1-2) жеңіліс
• niemiecki: (1.1) Niederlage ż; (1.2) Niederlage ż
• rosyjski: (1.1) поражение n; (1.2) проигрыш m
• sanskryt: (1.1) पराजय
• ukraiński: (1.1) поразка ż
• węgierski: (1.1) vereség; (1.2) kudarc

źródła: