pierścionek

pierścionek (język polski)

pierścionek (1.1) na palcu

wymowa:

IPA: [pʲjɛrʲɕˈʨ̑ɔ̃nɛk], AS: [pʹi ̯erʹśćõnek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rodzaj ozdoby na palec, wykonanej zazwyczaj z metalu szlachetnego z oczkiem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pierścionek	pierścionki
dopełniacz	pierścionka	pierścionków
celownik	pierścionkowi	pierścionkom
biernik	pierścionek	pierścionki
narzędnik	pierścionkiem	pierścionkami
miejscownik	pierścionku	pierścionkach
wołacz	pierścionku	pierścionki

przykłady:

(1.1) Na palcu serdecznym nosiła pierścionek zaręczynowy z brylantem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pierścionek ślubny • pierścionek zaręczynowy • nosić pierścionek na palcu • założyć pierścionek • zdjąć pierścionek

synonimy:

(1.1) obrączka, pierścień

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pierścień m

zdrobn. pierścioneczek m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ring
• arabski: (1.1) خاتم m (ḫātim), حلقة ż (ḥalqa)
• białoruski: (1.1) пярсцёнак m
• czeski: (1.1) prsten m
• esperanto: (1.1) ringo
• francuski: (1.1) bague ż, anneau m
• hiszpański: (1.1) anillo m, sortija ż
• holenderski: (1.1) ring m
• interlingua: (1.1) anulo
• japoński: (1.1) 指輪 (ゆびわ, yubiwa)
• jidysz: (1.1) פֿינגערל n (fingerl)
• kataloński: (1.1) anell m
• nowogrecki: (1.1) δαχτυλίδι n
• turecki: (1.1) yüzük
• ukraiński: (1.1) перстеник m, каблучка ż
• węgierski: (1.1) gyűrű
• wilamowski: (1.1) fyniela n

źródła: