pięściarz

pięściarz (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈpʲjɛ̃w̃ɕʨ̑aʃ], AS: [pʹi ̯ẽũ̯śćaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• asynch. ę • i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) sport. zawodnik, który uprawia pięściarstwo (boks), zwłaszcza w kontekście historycznym

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pięściarz	pięściarze
dopełniacz	pięściarza	pięściarzy
celownik	pięściarzowi	pięściarzom
biernik	pięściarza	pięściarzy
narzędnik	pięściarzem	pięściarzami
miejscownik	pięściarzu	pięściarzach
wołacz	pięściarzu	pięściarze

przykłady:

(1.1) W Circus Maximus, w dolinie pomiędzy Palatynem i Awentynem urządzane były wyścigi konne i walki pięściarzy sprowadzanych z Etrurii.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bokser

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. piącha ż, piąstka ż, piąstkowanie n, pięściak m, pięściarstwo m, pięść ż

czas. piąstkować ndk.

przym. pięściarski, pięściowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) ukabilkari
• hiszpański: (1.1) púgil m
• nowogrecki: (1.1) πυγμάχος m
• słowacki: (1.1) pästiar m

źródła: