peruka

peruka (język polski)

kolorowe peruki (1.1)

wymowa:

IPA: [pɛˈruka], AS: [peruka] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cudze lub sztuczne włosy przystosowane do zakładania na głowę; zob. też peruka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	peruka	peruki
dopełniacz	peruki	peruk
celownik	peruce	perukom
biernik	perukę	peruki
narzędnik	peruką	perukami
miejscownik	peruce	perukach
wołacz	peruko	peruki

przykłady:

(1.1) Wicher zerwał jej z głowy perukę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nosić perukę

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) peruczka, treska, tupet

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. perukarstwo n, perukarz m, półperuka ż, perukowiec m

zdrobn. peruczka ż

przym. perukarski, perukowy, peruczkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. perruque

uwagi:

por. treska • tupecik

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wig
• arabski: (1.1) شعر, باروكة
• baskijski: (1.1) ileorde
• duński: (1.1) paryk w
• esperanto: (1.1) peruko
• fiński: (1.1) peruukki
• francuski: (1.1) perruque ż
• grenlandzki: (1.1) nujaasat
• hiszpański: (1.1) peluca ż
• japoński: (1.1) 鬘 (かつら, katsura / かずら, kazura)
• jidysz: (1.1) פּאַרוק m (paruk), (noszona przez zamężne Żydówki) שייטל n (szejtl)
• kataloński: (1.1) perruca ż
• niemiecki: (1.1) Perücke ż
• nowogrecki: (1.1) περούκα ż
• szwedzki: (1.1) peruk w
• ukraiński: (1.1) перука ż
• włoski: (1.1) parrucca ż

źródła: