pakt

pakt (język polski)

wymowa:

IPA: [pakt], AS: [pakt] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) polit. umowa międzynarodowa o charakterze politycznym lub wojskowym

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pakt	pakty / pakta
dopełniacz	paktu	paktów
celownik	paktowi	paktom
biernik	pakt	pakty / pakta
narzędnik	paktem	paktami
miejscownik	pakcie	paktach
wołacz	pakcie	pakty / pakta

przykłady:

(1.1) Kiedy Rosja wycofała się z paktu?

(1.1) Ten pakt między rządem a związkami zawodowymi ustanawia fundamenty lepszej przyszłości dla pracujących.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pakt o nieagresji / pakt nieagresji • pakt konsultatywny • pakt Ribbentrop-Mołotow • pakt Sikorski-Majski • podpisywać / podpisać / zawierać / zawrzeć pakt

synonimy:

(1.1) umowa, porozumienie, układ, traktat, konwencja, ugoda

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. paktowanie n, pakcik mrz

czas. paktować ndk.

związki frazeologiczne:

zawrzeć pakt z diabłem

etymologia:

(1.1) łac. pactum

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pact
• duński: (1.1) pagt w
• dzongkha: (1.1) གན་རྒྱ
• esperanto: (1.1) pakto
• francuski: (1.1) pacte m
• interlingua: (1.1) pacto
• kataloński: (1.1) pacte m
• norweski (bokmål): (1.1) pakt m/ż
• norweski (nynorsk): (1.1) pakt ż
• pali: (1.1) katikā ż
• rosyjski: (1.1) пакт m
• rumuński: (1.1) pact n
• szwedzki: (1.1) pakt w
• tybetański: (1.1) གན་རྒྱ
• włoski: (1.1) patto m

źródła:

pakt (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) polit. pakt

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pakt	pakty
dopełniacz	paktu	paktů
celownik	paktu	paktům
biernik	pakt	pakty
wołacz	pakte	pakty
miejscownik	paktu	paktech
narzędnik	paktem	pakty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. paktovat se

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pakt (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) pakt, układ

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pakt (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pakt, układ

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pakt (język szwedzki)

wymowa:

[pak:t]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) pakt

odmiana:

(1.1) en pakt, pakten, pakter, pakterna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) nonaggressionspakt

synonimy:

(1.1) fördrag, avtal, överenskommelse

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: