padalec

padalec (język polski)

padalec (1.1)

wymowa:

IPA: [paˈdalɛʦ̑], AS: [padalec]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Anguis, rodzaj beznogiej jaszczurki; zob. też padalec w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskoosobowy

(2.1) przen. pot. pogard. osoba podła, której postępowanie wzbudza odrazę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	padalec	padalce
dopełniacz	padalca	padalców
celownik	padalcowi	padalcom
biernik	padalca	padalce
narzędnik	padalcem	padalcami
miejscownik	padalcu	padalcach
wołacz	padalcu / padalcze	padalce

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	padalec	padalce
dopełniacz	padalca	padalców
celownik	padalcowi	padalcom
biernik	padalca	padalce / padalców
narzędnik	padalcem	padalcami
miejscownik	padalcu	padalcach
wołacz	padalcu / padalcze	padalce
ndepr. M. i W. lm: (ci) padalcy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) padalec zwyczajny, jaszczurka

(2.1) gad, bydlę, gnida, łajdak, łachudra, łotr, kanalia, menda, plugawiec, skurczybyk, sobaka, swołocz, szubrawiec, szuja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

mała jak palec, a zła jak padalec

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) ziraun
• białoruski: (1.1) вераценніца ż, reg. мядзянка ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) вераценьніца ż, reg. мядзянка ż
• francuski: (1.1) orvet m
• hiszpański: (1.1) lución m
• nowogrecki: (1.1) κονάκι n (ερπετό)
• rosyjski: (1.1) веретеница ż, медяница ż; (2.1) гадюка m/ż, падла m/ż
• ukraiński: (1.1) веретільниця ż, гладун m

źródła: